بازار آریا - دنیای اقتصاد : خبرگزاری «ایسنا» اعلام کرده حسن یزدانی به عضویت تیم کشتی استقلال در خواهد آمد؛ با قراردادی به ارزش 7میلیارد تومان برای دو بازی. این یعنی هر کشتی 3.5میلیارد تومان و هر دقیقه رقابت 583 میلیون تومان. این البته تنها هزینه هنگفتی نیست که این روزها استقلال برای تیم کشتی‌اش انجام می‌دهد، چه اینکه پیش از این خبر جذب چند ستاره خارجی هم توسط این تیم اعلام شده بود.
باز کشتی هم تنها پروژه جاه‌طلبانه این روزهای آبی‌ها نیست، چرا که مدام اخبار مربوط به افتتاح تیم‌های ورزشی جدید در رشته‌های مختلف شامل بسکتبال، فوتسال، هندبال و... منتشر می‌شود. خود علی تاجرنیا به عنوان عضو هیات‌مدیره مدعی شده این باشگاه در بیست رشته ورزشی تیم‌داری خواهد کرد. سوال اساسی اما این است که آیا واقعا این همه هزینه لازم است؟ و اصلا این مخارج چرا صورت می‌گیرد؟ با کدام فلسفه؟
بارها مثال زده شده که حتی بسیاری از بزرگ‌ترین باشگاه‌های جهان هم این‌قدر سر خودشان را شلوغ نمی‌کنند و سراغ تیم‌داری در رشته‌های مختلف نمی‌روند. بارسلونا و رئال مادرید با آن عظمت صرفا در بسکتبال و نهایتا هندبال تیم دارند و مثلا باشگاهی به بزرگی یوونتوس حتی همین‌ها را هم ندارد و فقط روی فوتبال متمرکز است. روشن است که باشگاه‌داری در اروپا یک فعالیت تجاری محسوب می‌شود و هزینه‌ای که شما انجام می‌دهید، باید توجیه منطقی داشته باشد. در ایران هم طی سال‌های گذشته تمامی کوشش‌های پراکنده پرسپولیس و استقلال برای تیم‌داری در سایر رشته‌ها شکست خورده و غیر از تراشیدن کلی مخارج اضافی و طلبکاران جدید، پس از مدتی، هیچ نام و نشانی از آن تیم‌ها باقی نمانده است.
حالا اما استقلال به بودجه هلدینگ خلیج‌فارس متصل شده و سیری از جاه‌طلبی‌های حیرت‌آور را با مخارج نجومی آغاز کرده است؛ پول‌هایی که اگر نگوییم ممکن است گره از کار مردم فقیر و گرفتار باز کند، حتی در حوزه ورزش و خود باشگاه استقلال هم می‌تواند به شکل مناسب‌تری هزینه شود؛ مثلا با ایجاد زمین‌های تمرین خوب و امکانات مطلوب برای تیم‌های پایه، استعدادیابی یا حتی تلاش برای احداث یک ورزشگاه اختصاصی. در غیر این صورت پرداخت‌های میلیاردی به حسن یزدانی که در کل دوران ورزش خود دستمزدهای بالا گرفته و افتخارات زیادی هم به دست آورده، چه فایده‌ای دارد؟ اگر او در آن دو بازی پیروز شود، چه ارزش افزوده‌ای برای استقلال خواهد داشت و اگر ببازد چه چیزی از برند این باشگاه کم خواهد شد؟
حتی شکل صحیح‌تر تیم‌داری در سایر رشته‌ها برای استقلال می‌توانست احداث تیم در سطح پایین و کشف و تربیت استعدادهای تازه باشد، نه اینکه مشهورترین فوق‌ستاره این سال‌های کشتی را استخدام کنی و کلی به او پول بدهی تا به جای آن تیم، زیر پرچم این یکی تیم 12 دقیقه کشتی بگیرد. محمد دادکان، رئیس پیشین فدراسیون فوتبال به تازگی در مصاحبه‌ای به شدت نسبت به آینده فوتبال ایران با این مدل خصوصی‌سازی و سرازیر شدن پول بیحساب ابراز نگرانی کرده و گفته بود پرسپولیس و استقلال با این هزینه‌ها، محال است چند سال دیگر بتوانند خودشان را نگه دارند. این هشدار کاملا جدی و درست است و حالا باید ماجراجویی‌های جدید در رشته‌های غیرفوتبالی را هم به آن بیفزاییم؛ رویکردی که علاوه بر تردیدآمیز بودن ضرورتش، به ایجاد رقابت کاذب و گران‌سازی بیهوده همان رشته‌ها نیز منجر خواهد شد.