بازار آریا - دنیای‌اقتصاد: دست‌های در هم گره‌خورده رهبران فرانسه و آلمان مدت‌هاست که روح وحدت اروپایی را مجسم می‌کند؛ مشهورترین نمونه آن روح وحدت در سال1984 بود، زمانی که «فرانسوا میتران» و «هلموت کهل» به‌عنوان نمادی از آشتی، دست در دست هم در «وردون» ایستادند. بنابراین، وقتی صدراعظم «فریدریش مِرز» در اوایل ماه مه دست رئیس‌جمهور «امانوئل مکرون» را روی پله‌های کاخ الیزه گرفت -دست دادنی طولانی، گرم و همراه با زدن پشت دست‌ها - این فقط یک عکس یادگاری نبود.
«سباستین شوکلا» و «ساسکیا وندورن» در گزارشی برای سی‌ان‌ان نوشتند، این واضح‌ترین نشانه تاکنون بود که مهم‌ترین اتحاد اروپا دوباره به حرکت درآمده است. پس از سال‌ها کندی و ناامیدی در دوران «اولاف شولتز»، موتور همکاری فرانسه و آلمان دوباره به کار افتاده و نام جدیدی به خود گرفته است: «مرتسکرون».
از زمان انتخاب مرز، این دو نفر چندین بار -به‌ویژه با دیگر رهبران ناتو در لاهه و دوباره در جلسه شورای اروپا در بروکسل - با یکدیگر دیدار کردند. دستور کار مشترک آنها: هدایت واکنش اتحادیه اروپا به مسائل امنیتی، اوکراین و عدم قطعیت‌های دوران ترامپ و شکل‌دهی به نقش اروپا در صحنه جهانی. پیش از اجلاس ناتو در روز چهارشنبه، مکرون و مرز دیدگاه خود را در یک مقاله مشترک در فایننشال‌تایمز تشریح کردند. آنها نوشتند: «در این دوران آزمون، آلمان و فرانسه -به همراه دوستان و متحدان اروپایی و فراآتلانتیکی مان - متحد و قوی ایستاده‌اند تا از ارزش‌های مشترک خود و همچنین آزادی و امنیت شهروندانمان دفاع کنند.» آنها برنامه‌هایی را برای افزایش هزینه‌های دفاعی -با هدف رسیدن به 53درصد از تولید ناخالص داخلی در سرمایه‌گذاری‌های اصلی نظامی - و تعمیق همکاری بین ناتو و اتحادیه اروپا تشریح کردند و خواستار اروپایی قوی‌تر و مستقل‌تر شدند که دیگر برای امنیت خود به دیگران متکی نباشد. آنها متعهد شدند که تضمین کنند اوکراین «مرفه، قوی و امن» به نظر برسد و هشدار دادند که ثبات اروپا برای دهه‌های آینده در گرو ثبات است.
نشانه‌ها حاکی از آن است که اتحاد قدرتمند «مِرکرون» یا «مِرکوزی، که از نام‌های صدراعظم سابق آلمان، آنگلا مرکل، مکرون و سلف او، نیکلاس سارکوزی، گرفته شده است، در حال تبدیل شدن به یک «مِرتسکرون» به همان اندازه تاثیرگذار است. اجلاس دو روزه شورای اروپا در بروکسل که بلافاصله پس از نشست گروه هفت در کانادا و اجلاس رهبران ناتو در لاهه برگزار شد، نخستین اجلاس صدراعظمی مرتس بود و انتظار می‌رفت که نشان دیگری از قدرت این اتحاد، با وجود اختلافات در برخی مسائل باشد. گزارشگران سی‌ان‌ان با دو نفر از چهره‌های برجسته مشارکت فرانسه و آلمان - فرانسوا اولاند، رئیس‌جمهور سابق فرانسه که از نزدیک با مرکل همکاری می‌کرد و ولفگانگ ایشینگر، معاون سابق وزیر امور خارجه آلمان که زمانی به عنوان مرتبط‌ترین دیپلمات سابق اروپا توصیف می‌شد، صحبت کرد تا اهمیت آن را برای اروپا و جهان ارزیابی کند. در دوران شولتز، صدراعظم سابق آلمان، محور برلین-پاریس دچار تنش شد؛ چیزی که هم ایشینگر و هم اولاند به آن اشاره کردند. «استفان سیدندورف»، مدیر موسسه فرانسوی-آلمانی در لودویگزبورگ، آلمان، گفت شولتز آن‌قدر وقت خود را صرف «کارهای خانگی» کرد که هرگز نتوانست به‌طور کامل بر اروپا تمرکز کند. ائتلاف سه‌جانبه‌ای که او رهبری آن را بر عهده داشت، درگیر اختلافات داخلی بر سر مسائل داخلی و اروپایی بود و در نهایت در نوامبر سال گذشته فروپاشید و منجر به انتخابات زودهنگام شد. با این حال، برخی مسائل بین فردی نیز در این میان نقش داشتند. سیدندورف در مصاحبه تلفنی با سی‌ان‌ان گفت: «برای مکرون کنار آمدن با این پروتستان، آلمانی شمالی، نه چندان احساساتی و نه چندان علاقه‌مند به نمادهای بزرگ رهبری سیاسی دشوار بود.» وی افزود که همین امر درمورد شولتز نیز صدق می‌کند «که کنار آمدن با این رئیس‌جمهور فرانسه که در کاخ الیزه با تمام طلا و زرق و برق و تشریفات زندگی می‌کرد، برایش دشوار بود.»
اما با توجه به سبک‌های متفاوت مکرون و مرتس، دوستی آنها نیز بدیهی نبود. مکرون 47ساله، مشتری‌مدار و اهل تئاتر است، برخی او را به‌عنوان یک آینده‌نگر ستایش می‌کنند و برخی دیگر او را به عنوان یک خودشیفته رد می‌کنند. مرتس 69ساله، عجول، تحت فشار و گاهی اوقات به هیاهوی پوپولیستی متمایل می‌شود. با این اوصاف، ایشینگر گفت که هر دو رهبر «به راحتی با هم ملاقات کردند و با هم هماهنگ شدند.» او درمورد ویژگی‌های شخصیتی مشترکشان گفت که «عاشق تعامل هستند. آنها از سوالات دشوار لذت می‌برند. این دو راهی برای درک یکدیگر دارند - آنها باز هستند.»
واضح‌ترین نمایش «مرتسکرون» در عمل، پیرامون حمایت از اوکراین بوده است. اولاند به سی‌ان‌ان گفت که این دو نفر پیش از این در این مورد «موثر» بوده‌اند. ایشینگر گفت سفر اخیر آنها به کی یف، در کنار کی‌یر استارمر و دونالد تاسک، رهبران بریتانیا و لهستان، «نمادی از نوع جدیدی از گردهمایی مصمم قدرت‌های بزرگ اروپایی برای پیشرفت بود.» پاریس مدت‌هاست که در حمایت از اوکراین، مواضع تندتری نسبت به برلین اتخاذ کرده است. مکرون از حامیان سرسخت اعزام نیرو به این کشور بوده و به اوکراین اجازه داده است موشک‌های دوربرد ساخت فرانسه را به عمق خاک روسیه شلیک کند.