بازار آریا - مترجم: کامران اکبری در دنیای امروز رسانهها به شیوههایی که قبلا سابقه نداشته، روی چگونگی مشاهده و نحوه واکنش مردم نسبت به بحرانها تاثیر میگذارند. این اثر بهویژه روی نسل جوان بیشتر است و به یک چالش مهم تبدیل شده است. به عنوان مثال، وقتی در نقطهای از جهان، علیه یک نسلکشی تظاهراتی انجام میشود، بسیاری از مردم ممکن است آن را اعتراضی خشونتآمیز ببینند و عامل آن را صرفا اخبار نادرست و دستکاری شده یا ناشی از جنجالهای تبلیغاتی تصور کنند.
این در حالی است که یک فاکتور کلیدی نادیده گرفته شده است: اینکه رسانه منتشرکننده خبر در چگونگی دیده شدن آن، شکل پردازش و واکنش مردم نسبت به بحران تاثیر مهمی دارد. امروزه با رواج گوشیهای هوشمند به نظر میرسد نیازی نیست خبرنگاران حرفهای به محل رویدادهای بینالمللی بروند و گزارش تهیه کنند. هر کس میتواند فیلم کوتاهی بگیرد و فورا برای مخاطبان در سطح جهان ارسال کند.
این امر موجب میشود صحنههای تصویری فیلتر نشدهای از جراحت، مرگ و ویرانی توسط افراد غیرنظامی به سرعت در شبکههای اجتماعی پخش شود و یک مجرای عاطفی مستقیم از محل بحران به جوامع محلی و خانهها زده شود. این تغییر در مصرف اطلاعات، یک شکاف ادراکی ایجاد میکند که میتواند از نظر امنیتی چالشزا باشد. گزارش سال ۲۰۲۴ مرکز تحقیقات «پیو» در رابطه با مصرف اخبار، حاکی است که افراد مسن عموما پوششهای خبری را که به صورت حرفهای تهیه شده و در زمانهای مشخصی پخش میشوند از طریق دستگاههای ثابتی که بتوانند از آن فاصله بگیرند دریافت میکنند، درحالیکه جوانان معمولا از طریق پلتفرمهای شبکههای اجتماعی در جریان اخبار قرار میگیرند و هر لحظه با اخبار رویدادها که ضمنا به طور تصادفی با محتوای روز آمیخته است روبهرو هستند.
یک جوان میتواند ظرف ۳۰ ثانیه اینستاگرام را باز کند و تصویری از شهرهای ویران شده، تبلیغی درباره جشن آخر سال دانشگاه یا عکس پسر عمویش در مزرعه کدو تنبل را ببیند. حال فرض کنیم این جوان با پروفایل فردی که در کشور او نزاعی جریان دارد برخورد کند و وارد حساب کاربری او شود. او ابتدا محتواهایی شامل دلنوشتههای فرد و آگهیهای ترحیم و عزاداری میبیند و در ادامه به محتواهایی آشناتر مانند عکسهای خانوادگی فرد، جشنهای تولد و فارغالتحصیلی یا گذراندن تعطیلات با دوستان برخورد میکند و در عرض یک دقیقه، نزاعی که در دوردست در جریان است عمیقا جنبه انسانی به خود میگیرد. این جوان احتمالا این تصاویر و احساسات پیچیده آمیخته با آن را تا پایان روز با خود حمل خواهد کرد.
مرزهای عاطفی و روانشناختی نمایش تضادها، یکپارچگی خود را از دست داده و مخدوش شدهاند. امروزه دیگر موضوعات بینالمللی از عکسهای خانوادگی جدا نمیشوند بلکه همه در یک جا و در دستگاهی هستند که از بام تا شام هرگز بیش از یک متر هم از صاحبش دور نمیشود. بار روانی ایجادشده میتواند منشأ پیدایش خشمی نهفته در وجود فرد شود. بسیاری از جوانان به دلیل قرارگیری مداوم در معرض محتواهای گرافیکی و تصویری خشن، دچار پریشانی میشوند. نتیجه یک کار مطالعاتی که در سال ۲۰۱۷ در «کنفرانس جهانی افسردگی، اضطراب و استرس» ارائه شد نشان داد که محتواهای خشن شبکههای اجتماعی حتی میتواند به «اختلال استرس پس از حادثه» منجر شود.
بنابراین، هنگام مواجهه با جوانانی که خشمگین به نظر میرسند، باید این احتمال را در نظر گرفت که اخیرا در معرض محتوای آزاردهندهای قرار گرفتهاند و دچار نوعی آسیب روانی شدهاند؛ آسیبی که لزوما ریشه در تجربه شخصی آنها ندارد، بلکه ممکن است از فرد یا رویدادی در شبکههای اجتماعی نشأت گرفته باشد و آنها تنها بار آن را با خود حمل میکنند. اما برخورد با جوانان در چنین شرایطی کار هر کسی نیست و نیاز به آموزش «ارتباطات مبتنی بر تروما و تاکتیکهای کاهش تنش» دارد. چنانچه با ذهن باز و همدلی با شرایط حساس برخورد شود ممکن است خشونت و مقاومت کاهش یابد و گفتوگو، همکاری و تفاهم جایگزین آن شود. توجه به زمینه عاطفی تنشها در مدیریت بحران ما را از خطر سوء استفاده دیگران از «انسانیتمان علیه خودمان» حفظ میکند.
منبع: ASIS