بازار آریا - دنیای‌اقتصاد: دو جت جنگنده مسلح اف-16 ونزوئلایی روز پنجشنبه (13 شهریورماه) در نمایشی از قدرت بر فراز ناوشکن موشک‌انداز هدایت‌شونده «جیسون دانهام» نیروی دریایی ایالات متحده، در دریای کارائیب جنوبی به پرواز درآمدند. این جدیدترین مورد از تشدید تنش‌ها بین دولت ترامپ و رئیس‌جمهور ونزوئلا نیکولاس مادورو است.
«اریک اشمیت» در گزارشی برای نیویورک تایمز نوشت، پنتاگون در بیانیه‌ای در شب پنجشنبه اعلام کرد: «این اقدام بسیار تحریک‌آمیز برای ایجاد اختلال در عملیات ضد تروریسم مواد مخدر ما طراحی شده بود. به کارتل اداره‌کننده ونزوئلا اکیدا توصیه می‌شود که هیچ تلاش بیشتری برای ایجاد مانع، بازدارندگی یا تداخل در عملیات مبارزه با مواد مخدر و تروریسم انجام شده توسط ارتش ایالات متحده انجام ندهد.» این پرواز دو روز پس از آن انجام شد که ایالات متحده حمله نظامی مرگباری را به یک قایق ونزوئلایی در کارائیب انجام داد که مقامات آمریکایی گفته بودند حامل مواد مخدر بوده است.
«رایان سی. برگ» و «اریک فارنزورث»، محققان مرکز مطالعات استراتژیک و بین‌المللی هم در تحلیلی برای فان پالیسی نوشتند، طی دو هفته گذشته، دولت ترامپ بر بزرگ‌ترین نیروی اعزامی به نیمکره غربی از زمان حمله به پاناما در سال 1989 نظارت داشته است. تحلیلگران نظامی خاطرنشان کردند که استقرار این حجم از نیروهای آمریکایی برای جلوگیری از حمل‌ونقل مواد مخدر نیست. معمولا این فعالیت‌ها در حوزه اختیارات گارد ساحلی ایالات متحده است.
گمانه‌زنی‌ها حاکی از آن است که دولت ترامپ اهداف دیگری را در ذهن دارد؛ از جمله احتمالا تغییر رژیم. آیا به راستی چنین است؟منطق اعلام‌شده عمومی از استقرار گسترده قوای دریایی این است که این یک ماموریت مبارزه با مواد مخدر در جنوب کارائیب است. با این حال، مادورو دستور استقرار 15هزار نیرو را در مرز کشورش با کلمبیا صادر کرده است. دولت مادورو از شهروندان خواسته که به شبه‌نظامیان بپیوندند؛ اما تصاویر اخیر از ایستگاه‌های ثبت‌نام، علاقه ناچیزی را برای اجابت درخواست مادورو نشان داده است. مادورو در یک اقدام برای همبستگی منطقه‌ای، تلاش کرده تا اعزام ناوهای آمریکایی را مقدمه‌ای برای تغییر رژیم جلوه دهد؛ اقدامی که از قضا بسیاری از ونزوئلایی‌ها از آن حمایت خواهند کرد.تحلیلگران فارن‌پالیسی بخش دیگری از تحلیل خود افزودند، با وجود همه اینها، بعید است که دولت ترامپ در حال آماده شدن برای حمله به ونزوئلا باشد. آنها معتقدند رئیس‌جمهور بی‌علاقگی خود از عملیات تغییر رژیم و ارتباط آن با «جنگ‌های ابدی» را نشان داده است.
آنها معتقدند اقدامات ایالات متحده، الگویی از اقدامات ضربتی سریع بدون به‌کارگیری نیروهای زمینی یا درگیری‌های طولانی‌تر را نشان می‌دهد.ونزوئلا پاناما نیست. در جریان حمله1989، ایالات متحده با نزدیک به 30هزار سرباز که بسیاری از آنها از قبل در پاناما مستقر بودند، حمله کرد. ضرورت تامین امنیت یکی از مهم‌ترین آبراه‌های جهان قبل از واگذاری آن به پاناما و تمایل به مجازات رژیم نوریگا به‌دلیل کشتن یک سرباز آمریکایی، باعث شد تا جورج بوش، رئیس‌جمهور وقت تصمیم به حمله بگیرد. در حال حاضر چنین شرایطی در مورد ونزوئلا وجود ندارد. شاید این استقرار راه دیگری برای ادعای پیروزی ایالات متحده در مبارزه با کارتل‌های مواد مخدر و نشان دادن اولویت‌بندی مجدد نیمکره‌غربی در سیاست خارجی ایالات متحده فراهم کند.