بزرگنمايي:

بازار آریا - محمد علی طالقانی/ عضو هیات‌مدیره جامعه صنعت کفش در حال حاضر مهم‌ترین دغدغه یا پارامتر تعیین‌‌‌کننده آینده صنعت کفش، تامین مواد اولیه است که نهایتا 40‌درصد مواد شیمیایی مورد نیاز این صنعت وارداتی است و نوسان عرضه آن در بازار بسیار تعیین‌‌‌کننده است. از سویی بخشی از مواد اولیه که از داخل کشور تامین می‌شود، صنعت کفش را دچار مشکلات عمده‌‌‌ای کرده است؛ برای نمونه در زمینه تامین D.O.P به عنوان یکی از مواد اولیه مهم این صنعت؛ قول‌‌‌هایی از سوی دولت برای تامین این مواد داده می‌شود، اما مجدد شاهد عقبگرد دولت هستیم که این اتفاق باعث سخت شدن برنامه‌‌‌ریزی در حوزه تولید و صادرات می‌شود.
از سوی دیگر، در حوزه تامین ارز، برای واردات موادی مانند چرم مصنوعی، شاهد تسهیل امور مربوط به واردکنندگان و واسطه‌‌‌ها هستیم، در حالی که چنانچه تولیدکننده به صورت مستقیم به این عرصه ورود کند، با مشکلات بیشتری مواجه می‌شود و بعضا مشاهده شده حتی برای تولیدکننده گران‌‌‌تر تمام می‌شود. تولیدکننده داخلی به دلیل نوسان و چالش در تامین مواد اولیه در حال تضعیف است. این نکته باعث شده تا اگرچه صنعت کفش ایران رو به رشد باشد، اما در برخی بازارها مانند عراق و افغانستان این پیشرفت‌‌‌ها و رشد صادرات تحت‌الشعاع قرار بگیرد؛ با وجود این هیاتی از روسیه برای تعامل با صنعت کفش ایران وارد کشور شده و با توجه به حضور چند شرکت ایرانی در نمایشگاه‌‌‌های روسیه، امیدوار به تداوم ارتباطات در حوزه صادرات کفش هستیم که البته این وضعیت مشروط به کنترل بهای تمام‌‌‌شده محصول است، چراکه در کشورهای دیگر اینکه قیمت‌ها در بازه‌‌‌های زمانی کوتاه‌‌‌مدت، مدام در حال تغییر باشند، پذیرفتنی نیست. 
گستردگی مواد اولیه صنعت کفش باعث شده که هر بخش آن به یک صنعت مانند نساجی، مواد شیمیایی، روغن‌‌‌ها و... مرتبط باشد و تولیدکننده باید همواره برای تامین گسترده‌‌‌ای از مواد اولیه در تکاپو باشد؛ در غیراین صورت تولید محصول تحت‌الشعاع قرار می‌گیرد و قیمت‌ها نیز دچار نوسان می‌شود؛ تغییر قیمت‌هایی که شاید در داخل کشور قابل پذیرش باشد، اما در بازار خارجی قابل قبول نیست. امروز تولیدکنندگان برجسته حوزه کفش در جهان مانند آدیداس و نایک در پاکستان سرمایه‌گذاری کرده‌‌‌اند و نمی‌توانیم با شرایط موجود به این سادگی با این برندها رقابت کنیم؛ مگر اینکه دولت مواد اولیه را یک‌‌‌جا و به صورت یک پکیج کامل در اختیار تولیدکننده کفش قرار دهد.
به عبارت دقیق‌‌‌تر از تجربه چین برای مدیریت بازار داخلی مواد اولیه استفاده کند؛ به این معنا که در چنین شرایطی دولت باید مواد اولیه استراتژیک صنعت کفش را مورد بررسی و شناسایی قرار دهد و در مرحله بعد یا دولت این مواد را تامین کند یا بخش خصوصی مشخصی را برای تامین این مواد اعم از داخلی و خارجی مشخص کند که بخش تولیدی بتواند مواد مورد نظر را به صورت یک پکیج کامل و به میزان مورد نیاز تامین کند؛ در غیراین صورت موضوع واسطه‌‌‌گری و افزایش دلالی پیش می‌‌‌آید که بزرگ‌ترین آفت این صنعت است. از سویی تعیین قیمت مواد اولیه به گونه‌‌‌ای که صنعت کفش در عرصه صادرات هم قابلیت رقابت داشته باشد، بسیار حائز اهمیت است و در این صورت به طور قطع افق روشنی پیش‌‌‌روی صنعت کفش ایران قرار دارد.
--> اخبار مرتبط راه‏‏‌اندازی میز دائم دانش‏‏‌بنیان با صربستان تغییر در روند ارزیابی مجوزها برندسازی برای کفش تبریز سایه رکود بر بازار کفش تبریز ‏ 150‌هزار شغل در صنعت کفش تبریز در خطر است