چاپ

بازار آریا - رئیس انجمن سنگ‌ آهن گفت: پس از ابلاغ عرضه سنگ آهن، محصولات گندله سنگ‌ آهنی‌ها در بورس کالا عرضه شد اما مورد اعتراض فولادسازان با کاهش منافع حداکثری قرار گرفت.

به گزارش پایگاه خبری بورس پرس ، مهرداد اکبریان با اشاره به عدم رشد متوازن زنجیره‌ تولید سنگ آهن طی سال‌های گذشته به فارس گفت: یک حلقه سود بسیار برده اما یک حلقه ضعیف نگاه داشته شده و تحت‌ فشار قیمتی اجازه رشد پیدا نکرده است. دولت در سال‌های گذشته تصمیم گرفت، مدیریت بازار تولید فولاد را بر عهده بگیرد و به‌واسطه بخشنامه‌های متعدد قیمت‌ها را تعیین و کنترل کند. هرچند انگیزه دولت برای ورود به این بازار به این جهت بود که تولیدکنندگان پایین‌دست، بدون مواد اولیه نمانند اما این تصمیم زمینه بهره فراوان فولادسازان و به‌ویژه تولیدکنندگان شمش را فراهم آورد.
فروش تولیدات به قیمت جهانی
وی افزود: شرکت های فولادی با قیمت‌های دستوری دولت به مواد اولیه ارزان‌قیمت دسترسی پیدا می‌کردند اما همین گروه که مواد اولیه ارزان در اختیار داشتند، حاضر نمی‌شدند تولید را با قیمت‌های ارزان و با همان قیمت‌های یارانه‌ای به صنایع پایین‌دستی بفروشند. رایزنی‌های مختلف این گروه طی سالیان باعث شکل‌گیری نظام قیمتی بر مبنای قیمت‌های جهانی شد. این رویه باعث شده بود، حلقه‌های ابتدا و انتهای زنجیره فولاد، بسیار ضعیف شده و بدون سود منطقی فعالیت کنند در عوض فولادی‌ها از فشار حداکثری به سایر حلقه‌ها، سودهای کلان می‌بردند.
استقبال از عرضه سنگ‌ آهن در بورس
این فعال حوزه سنگ آهن ادامه داد: برای حل این مشکل راهکارهای زیادی پیشنهاد شد. از جمله عرضه همه محصولات در بورس کالا تا قیمت همه کالاها در بازار براساس عرضه و تقاضا و بصورت واقعی کشف شود. اقتصاد آزاد بهترین راه برای رسیدن به تعادل و ثبات قیمتی در بازار است. بنابراین از عرضه محصولات در بورس استقبال شد. پس از ابلاغ این تصمیم، سنگ‌ آهنی‌ها محصولات گندله را به بورس عرضه کردند اما این اتفاق مورد اعتراض فولادسازان قرار گرفت. چراکه منافع حداکثری آنها کاهش پیدا می‌کرد.
اکبریان عنوان کرد: فولادسازان به مسئله عرضه سنگ‌ آهن کاملاً صنفی نگاه می‌کنند و به دنبال کسب بالاترین آورده هستند اما برای داشتن یک تولید پایدار لازم است به مسائل بصورت ملی نگاه کرد و به دنبال سودهای کوتاه‌مدت و مقطعی نبود. در این شرایط اقتصادی که سایه تحریم و امکانات حداقلی وجود دارد و سرمایه‌ ها محدود است، نباید به دنبال منافع حداکثری برای یک گروه خاص بود. اگر بازار قیمت‌ها را متناسب با تولید عرضه‌ شده و تقاضای موجود در بازار تعیین کند و کوچک‌ترین دخالت از سوی دولت نیز حذف شود به عالی‌ترین شکل فعالیت خواهد کرد.
افزایش تولید سنگ‌آهن نیازمند تصمیم کلان ملی
وی عنوان کرد: 60 میلیون تن کنسانتره و گندله تولید می‌شود که سنگ‌آهن موردنیاز این مقدار تولید در داخل وجود دارد. تمامی سنگ‌آهن مورد نیاز از منابع داخلی فعلاً در حال تأمین است. اما اگر قرار باشد تولید فولاد با همین سرعت ادامه پیدا کند و هر 6 ماه یک‌بار کارخانه متقاضی سنگ‌آهن وجود داشته باشد دیگر با میزان تولید فعلی نمی‌توان به نیازها پاسخ داد و حتماً لازم است افزایش تولید صورت گیرد. این اتفاق فرایندی بلندمدت است که از گرفتن مجوز تا اکتشافات، تجهیز و خرید ماشین‌آلات و طی مراحل متعدد دیگر باید برای تأمین سنگ‌ آهن انجام شود.
رئیس انجمن سنگ‌ آهن با بیان اینکه این افزایش تولید از عهده یک بخش خاص برنمی‌آید، تصریح کرد: افزایش تولید سنگ‌آهن نیازمند تصمیم کلان ملی است و اگر بنا باشد بیش از ظرفیت فعلی تولید داشت، باید برای سنگ‌آهن تصمیمات اساسی گرفته شود. اگر دولت پایبند به تولید 50 تا 70 میلیون تن فولاد است، باید برنامه‌های توسعه‌ای در بخش معادن را از همین امروز آغاز کند. در این مسیر، قیمت‌گذاری دستوری و ارزان نگاه‌داشتن قیمت سنگ‌آهن، مانع بزرگ اجرای برنامه‌های توسعه است که درنهایت می‌تواند زیان فولادسازان را در آینده موجب شود.
به گفته اکبریان، وقتی سهم سود معدنی‌ها کم شود، انگیزه سرمایه‌گذاران کاهش می‌یابد و درنتیجه جلوی توسعه گرفته می‌شود. چگونه می‌توان یک بخش را حمایت نکرد و حتی تنبیه کرد اما انتظار افزایش کارآیی و تولید داشت. بالغ بر 100 میلیون تن سنگ‌آهن تولید می‌شود اما برای چهار سال آینده نیاز به این محصول به 180 میلیون تن خواهد رسید. این افزایش 80 درصدی با فشارهای قیمتی شدید، چگونه محقق خواهد شد؟