بزرگنمايي:

بازار آریا - با وجود سه‌هزار سال قدمت تولید زعفران در ایران و سهم 80 درصدی آن در دنیا، آخرین آمار‌‌‌ها سهم ایران در بازار جهانی این محصول را 5‌درصد گزارش کرده است. حدود 92 تا 95‌درصد زعفران دنیا در ایران تولید می‌شود؛ در حالی که به سبب بی‌توجهی به سیاست استفاده از فرآورش زعفران و صادرات فرآورده‌های این محصول، تنها 5‌درصد از بازار جهانی در دست ایران است.
نایب‌رئیس شورای ملی زعفران گفت: با توجه به اینکه 92 تا 93‌درصد تولید زعفران را عهده‌دار هستیم، مدیریت زعفران در بازارهای جهانی مستلزم سرمایه‌گذاری جدید و ثبات اقتصادی است. به گفته غلامرضا میری، به دلیل هزینه کار تحقیقاتی، سرمایه‌گذاران حاضر به پذیرفتن ریسک آن نیستند، براین اساس در شرایط ثبات اقتصادی باید به دنبال صنایع تبدیلی رفت. نایب‌رئیس شورای ملی زعفران گفت: در شرایط کنونی ارز‌آوری حاصل از صادرات زعفران 320میلیون دلار است، در حالی که با صادرات فرآورده‌های زعفران ارزآوری افزایش خواهد یافت. عضو شورای ملی زعفران هم اظهار کرد: در حال حاضر در سیاست صادرات زعفران ایران به چین، بزرگ‌ترین تولیدکننده در تعیین سیاست‌ها نقشی ندارد. علی حسینی افزود: به دلیل نبود استراتژی و استاندارد واحد برای زعفران همچنان سرگرم سیاست خام‌فروشی هستیم و تنها شعار بزرگ‌ترین تولیدکننده بودن را می‌دهیم. بی‌توجهی به شناسنامه‌دار کردن زعفران شاه‌کلید نیست؛ اما یکی از راه‌های توسعه صادرات است که متاسفانه اجرای آن طی 10سال گذشته مغفول مانده است. 
به گفته عضو شورای ملی زعفران، بیش از 75‌درصد زعفران‌کاران کمتر از یک‌هکتار زعفران‌کاری دارند که با استراتژی مناسب می‌توان به خام‌فروشی و تجارت پایان داد. رئیس نظام صنفی کشاورزی و منابع طبیعی هم بیان کرد: به‌رغم آنکه در تولید محصولات کشاورزی شرایط مساعدی داریم، اما در بحث فرآوری و تجارت ضعیف هستیم. به گفته قاسم پیشه‌ور، با توجه به مشکلات فرآوری محصولات استراتژیکی همچون زعفران ناشی از کمبود صنایع تبدیلی لازم است که تشکل‌های صنفی وارد مدار شوند و کارهای بسته‌بندی را انجام دهند تا صادرات به صورت خام و فله انجام نشود. وی تصریح کرد: به دلیل فقدان تشکل‌های بازرگانی، کشاورزان برای دستیابی سریع‌الوصول به نقدینگی ناشی از هزینه‌های بالای تولید و بدهی‌های معوق چاره‌ای جز خام‌فروشی ندارند. رئیس نظام صنفی کشاورزی و منابع طبیعی اظهار کرد: با واگذاری قانون انتزاع می‌توان انتظار داشت که بازرگانی در واردات و صادرات دیده شود؛‌‌‌ چرا که برای حل مسائل تولید و افزایش ارزآوری توجه به این موضوع باید در دستور‌‌‌کار قرار گیرد. گرچه کشور ما از سه‌هزار سال پیش پرچم‌دار تولید زعفران در دنیاست، اما با سیاستگذاری نامناسب ممکن است جایگاه بزرگ‌ترین تولیدکننده را از دست بدهیم؛ بنابراین اتخاذ استراتژی بی‌طرفانه منافع ملی و کشاورزان را در بر می‌گیرد.