بازار آریا - دنیای اقتصاد : خامس رودیگز، کلمبیایی از چهره‌های شناخته شده فوتبال جهان است که اوج شهرتش به درخشش در جام‌جهانی 2014 و سپس حضور در رئال مادرید و انتقال به بایرن‌مونیخ مربوط می‌شود.
او حالا در 34 سالگی، غروب دوران فوتبالش را سپری می‌کند و بعد از حضور در تیم‌های سائوپائولو و رایووایکانوو، به تازگی از تیم باشگاهی لئون در مکزیک جدا شده است. خبر فسخ قرارداد خامس و آزاد شدن او، در ایران بازتاب زیادی داشت و موجی از درخواست‌ها را، مشخصا بین هواداران استقلال برای جذب این بازیکن به وجود آورد. کار چنان شده که در زمان تنظیم این مطلب، بیش از چهل هزار کامنت به زبان فارسی در صفحه آقای ستاره ثبت شده که در بیشتر آنها از او خواسته‌اند به عضویت استقلال در بیاید.
نخستین چیزی که همین ابتدا نظرها را به خود جلب می‌کند، راه افتادن این موج با وجود محرومیت نقل‌وانتقالاتی باشگاه است! در حقیقت استقلال پس از شکایت منتظر محمد به فیفا، فعلا از جذب بازیکن در دو پنجره نقل‌وانتقالاتی پیاپی محروم شده و تا زمستان سال بعد نمی‌تواند بازیکن بگیرد. این مجازات از آن دسته محرومیت‌هایی هم نیست که با پرداخت پول بخشیده شود. تیم حقوقی استقلال باید یک کار محکم و قوی انجام بدهد تا پنجره‌ها باز شود، اما هزاران کامنت‌گذار، حتی به این مساله بدیهی هم توجه نکرده‌اند.
پس از آن اما باید پرسید هدف از انجام این همه هزینه و جذب اسم‌های بزرگ چیست؟ همین حالا استقلال یاسر آسانی و منیر حدادی را دارد که واقعا بازیکنان خوبی هستند، اما در مقابل خریدهای گران‌قیمتی همچون آنتونیو آدان، جنپو و نازون اصلا به کار آنها نیامده‌اند و فقط یک صورتحساب کلان روی دست باشگاه و هلدینگ نفتی گذاشته‌اند.
امروز چه کسی از سطح کیفی خامس آگاهی دارد که چنین نسخه‌هایی برای استقلال می‌پیچد؟ و مهم‌تر این که چرا هواداران باید چشم بسته از این جو پیروی کنند؟خیلی اوقات برای توجیه مخارج کلان یکی، دو سال اخیر و جذب بازیکنان‌میلیون دلاری، از هزینه‌های مشابه صورت گرفته در عربستان مثال زده می‌شود، درحالی‌که تفاوت‌های بنیادینی بین دو کشور وجود دارد و شرایط اینجا اصلا شبیه آنجا نیست.
حتما همه استقبال می‌کنیم که خارجی‌های باکیفیت به لیگ ایران بیایند، اما در نظر داشته باشید فوتبال ما امروز در تامین ساده‌ترین ملزوماتش هم مشکل دارد. پرسپولیس و استقلال استادیوم ندارند، هر روز آواره یک شهر و ورزشگاه هستند، دربی تهران قرار است در اراک برگزار شود و این رویه دست‌کم تا یک سال‌ونیم دیگر ادامه خواهد داشت. در وضعیت اقتصادی امروز کشور اگر پولی به سیستم تزریق می‌شود، آیا بهتر نیست با آن در ابتدا دنبال برطرف کردن این مشکلات باشیم؟ مگر می‌شود بهترین راننده جهان را استخدام کرد و خودرویی ضعیف در اختیار او گذاشت؟
غم‌انگیز است که حتی جریان روشنفکری هواداران هم معمولا گوش به این حرف‌ها نمی‌سپارند و تا از خریدهای زودگذر و گران انتقاد می‌شود، حمل بر مخالفت با تقویت تیم‌ها می‌کنند. این در حالی است که صرف شدن این هزینه‌ها در بخش زیرساخت و تیم‌های پایه، حقیقتا فواید بلندمدت بسیار مطلوب‌تری برای باشگاه‌ها خواهد داشت. کاش در کنار 40 هزار کامنت برای خامس، یک کمپین با 4 هزار کامنت هم به منظور شروع واقعی احداث ورزشگاه اختصاصی برای پرسپولیس و استقلال می‌داشتیم، اما افسوس که اغلب هواداران‌مان هم خوشی‌های زودگذر را ترجیح می‌دهند!