جمعه ۱۲ ارديبهشت ۱۴۰۴
اقتصاد جهان

تنش میان ابرقدرت‌ها؛

آزمون تایوان از آنچه تصور می‌شود نزدیک‌تر است

آزمون تایوان از آنچه تصور می‌شود نزدیک‌تر است
بازار آریا - نشریه اکونومیست جلد این هفته خود را به تنش میان ابرقدرت‌ها بر سر تایوان اختصاص داده است.
  بزرگنمايي:

بازار آریا - نشریه اکونومیست جلد این هفته خود را به تنش میان ابرقدرت‌ها بر سر تایوان اختصاص داده است.
به گزارش گروه آنلاین روزنامه دنیای اقتصاد ؛ روابط میان آمریکا و چین به پایین‌ترین سطح خود رسیده است. با اعلام تعرفه‌های بیش از 100 درصدی از هر دو طرف صدای ناقوس جنگ تجاری به گوش می‌رسد. 
هر دو کشور در تلاش‌ هستند تا بر فناوری‌های قرن بیست‌ویکم، مانند هوش مصنوعی تسلط یابند و برنامه‌های گسترده تقویت نظامی در جریان است. 
اکونومیست می‌نویسد احتمالا این روزها قدرت آمریکا با مورد تایوان به آزمایش گذاشته خواهد شد و این زودتر از آنچه تصور می‌شود رخ خواهد داد.
چین تایوان را بخشی از خاک خود می‌داند و اعلام کرده که آماده حمله است؛ به‌ ویژه اگر تایوان اعلام استقلال کند.
با تمامی این وجود، تایوان خواستار ادامه به عنوان دموکراسی خودگردان است. 
آمریکا این تناقض را با سیاستی شکننده و مبهم مدیریت می‌کند. در سال‌های اخیر، این بن‌بست روزبه‌روز پرتنش‌تر شده است؛ به خصوص اینکه در سه انتخابات ریاست‌جمهوری اخیر تایوان، حزب دموکراتیک ترقی‌خواه (DPP) که خواهان استقلال است پیروز رای مردم بوده است.
از سال 2010، اهمیت اقتصادی تایوان به دلیل تسلط شرکت محلی TSMC بر تولید نیمه‌رساناهای پیشرفته، از جمله برای هوش مصنوعی، به شدت افزایش یافته است. 
هزینه‌های دفاعی چین سه برابر شده و برتری نظامی قاطع آمریکا در آسیا را تضعیف کرده است.
استراتژیست‌های آمریکایی امیدوارند تا زمانی که کشورشان بتواند قاطعانه نشان دهد که ممکن است وارد جنگ شود. 
شی جین‌پینگ، رئیس‌جمهور چین، هدف همیشگی خود برای یکپارچه‌سازی چین را به تعویق خواهد انداخت. 
اکونومیست می‌نویسد جنگ بر سر تایوان فاجعه‌بار خواهد بود؛ اما چرا شی جین‌پینگ باید عجله کند تا میراث خود و آینده حزب کمونیست را بر حمله‌ای شرط‌بندی کند که ممکن است به شکستی فاجعه‌بار منجر شود؟ 
به عقیده اکونومیست امروزه، اولین سلطه عیان نیروهای آمریکایی بر چین را بیش از پیش مورد تردید قرار داده است؛ اینکه در دوره دونالد ترامپ، آمریکا در حال از دست دادن قدرت بازدارندگی خود است.
رئیس‌جمهور و حامیان تندروی او از صلح و مذاکرات سخن می‌گویند. آنها جنگ تجاری او و چرخش او از اروپا را به‌عنوان نشانه‌ای معرفی می‌کنند که او رقابت با چین را در مرکز سیاست خارجی خود قرار داده است. 
جنگ تجاری بر سر این است که کدام طرف می‌تواند بیشتر مقاومت کند و چین تصور می‌کند در این مبارزه پیروز خواهد شد.


نظرات شما