بزرگنمايي:

بازار آریا - خبر قابل انتظار این روزها، بالاخره منتشر شد و بر این اساس با اعلام باشگاه پرسپولیس، همکاری یحیی گل‌محمدی با سرخپوشان رسما پایان یافت.
یحیی که پاییز 98 و در میانه‌های لیگ نوزدهم به پرسپولیس آمده بود، 4 فصل در این تیم ماند و در نهایت بعد از پافشاری بر استعفا و جدایی، از اردوگاه قرمزها کوچ کرد. تصویر روشنی از چرایی اتخاذ این تصمیم وجود ندارد، چنان که برخی اصرار دارند مدیریت باشگاه به هر دلیلی نتوانسته شرایط مناسب را برای ادامه کار او فراهم کند. به هر حال تا زمانی که خود گل‌محمدی شفاف و بی‌پرده در این مورد اظهارنظر نکرده، نمی‌توان قضاوت کاملی داشت. هر چه هست باشگاه خبر جدایی گل‌محمدی را اعلام کرد و رضا درویش، مدیرعامل سرخ‌پوشان هم گفت 10 گزینه خارجی برای جانشینی او وجود دارد که تا آخر هفته نام نفر نهایی اعلام خواهد شد. برای جمع‌بندی پیرامون دوران حضور گل‌محمدی در پرسپولیس، می‌توان به چند کلیدواژه اساسی پرداخت.
جام: این مهم‌ترین کلمه است. یحیی روی نیمکت پرسپولیس سه بار قهرمان لیگ برتر شد. او در فصول نوزدهم، بیستم و بیست‌ودوم روی قله فوتبال باشگاهی ایران ایستاد و فصل آخر، قهرمانی در جام حذفی را هم به آن ضمیمه کرد. به اینها باید فتح دو سوپرجام را هم اضافه کرد که نشان می‌دهد گل‌محمدی با انبوهی از افتخارات در حال ترک پرسپولیس است. با تکیه بر همین نتایج، اسم او به هر حال در تاریخ این باشگاه و نیز فوتبال ایران باقی خواهد ماند. نزدیک شدن هر مربی دیگری به این سطح از افتخارات واقعا دشوار است.
VAR: داستان این یکی غم‌انگیز است. سه فصل پیش پرسپولیس یحیی گل‌محمدی تا فینال لیگ قهرمانان آسیا پیش رفت و چیزی نمانده بود تنها خلأ ویترین محبوب‌ترین باشگاه ایران را پر کند، اما در نبرد نهایی برابر اولسان هیوندای، سرخ‌پوشان دو بار مقهور اعلام ضربات پنالتی با نظر کمک‌داور ویدئویی شدند. فول غیرضروری احمد نوراللهی و نیز هند باورنکردنی مهدی شیری، دو صحنه‌ای بود که برد پرسپولیس در فینال را با باخت عوض کرد و تصویری غم‌انگیز از این فناوری روز فوتبال جهان در ذهن گل‌محمدی باقی گذاشت. بعدها VAR در دربی اخیر تهران هم با نادیده گرفتن کارت قرمز امید حامدی‌فر و نیز اعلام پنالتی به سود استقلال در آخرین دقایق، پیروزی مهمی را از پرسپولیس گرفت؛ بردی که اگر پابرجا باقی می‌ماند، شاید اصلا کار به این استعفا نمی‌کشید.
قهر: در این مورد به اندازه کافی صحبت شده و کار به جایی رسیده که رسانه‌های گوناگون در این مدت تایم‌لاین یا خط زمانی استعفاهای گل‌محمدی را هم تنظیم کرده‌اند! آنها که رسمی‌تر و جدی‌تر بوده، بالغ بر 7 مورد استعفا و تهدید به کناره‌گیری می‌شده است که نهایتا در هفتمین نوبت وارد فاز نهایی شد. کمتر مدیری را می‌توان پیدا کرد که یحیی با او در پرسپولیس اختلاف نداشته باشد. حتی محمدحسن انصاری‌فرد که در لیگ نوزدهم با هزینه مالی و اعتباری فراوان گابریل کالدرون را برکنار کرد و یحیی را به جای او نشاند، بلافاصله با گلایه‌های کلامی این مربی در مورد مسائل مالی مواجه شد! بعدتر هم امثال صدری، سمیعی و مخصوصا رسول‌پناه طرف مناقشه با یحیی بودند و در نوبت زمامداری درویش کار چنان از دست خارج شد که دیگر امکان ادامه همراهی باقی نماند. به هر حال همه می‌دانند که سر و شکل مدیریت در فوتبال ایران به هیچ‌وجه استاندارد نیست. در این میان یحیی هم روحیه زودرنجی داشت که پیاپی باعث ایجاد مشکل می‌شد.
ستاره‌سوزی: گفتیم که کفه افتخارات یحیی در پرسپولیس سنگین است و وقتی کسی این همه موفقیت به دست آورده، حتما مزایای پرشماری داشته است. با این حال نمی‌توان از کنار نقاط ضعف او هم بی‌تفاوت عبور کرد. یکی از مهم‌ترین آنها، اثرگذاری نه چندان ایده‌آل روی ستاره‌ها بوده است. بازیکنانی مثل رضا اسدی، مهدی عبدی، سعید صادقی و... زیر نظر یحیی افت کردند. به علاوه او خریدهای معمولی و کم‌اثر زیادی برای پرسپولیس داشت و در طول مدت زمان قابل توجه چهار سال به ندرت پدیده‌ای تازه‌نفس رو کرد. شاید فقط بتوان به محمد عمری اشاره کرد که او هم در مجموع فوق‌العاده نیست. خیلی‌ها انتظار داشتند یحیی موقع رفتن، میراث بهتری برای نفر بعدی به جا بگذارد.
اقبال اجتماعی: حقیقت آن است که در زمان ترک پرسپولیس، پایگاه اجتماعی یحیی گل‌محمدی قابل قبول بوده است و حتی خیلی از هواداران تیم‌های رقیب هم به او احترام می‌گذارند. طبیعتا مواضع خود یحیی طوری بوده که این اقبال را به دنبال آورده است.
ذات فوتبال: در نهایت باید به این نکته اشاره کرد که فوتبال مثل خود زندگی بالا و پایین دارد. برخی بر این باورند که تصمیم یحیی برای خداحافظی زمانی قطعی شد که این مربی بعد از شکست خانگی پرسپولیس برابر الدحیل و حذف از لیگ قهرمانان آسیا، از هواداران شعار «حیاکن، رهاکن» شنید. او شش ماه پیش در پی دبل در لیگ و جام حذفی، قهرمانی محبوب و بی‌عیب و نقص تلقی می‌شد، اما حالا ورق برگشته است. ذات فوتبال همین است و شاید خیلی هم نتوان از کسی ایراد گرفت. کافی است در مقام مقایسه، پپ گواردیولا را ببینید که بعد از فتح سه‌گانه فصل گذشته و ارائه زیباترین فوتبال جهان، همین امسال بعد از کسب چند نتیجه ضعیف به عنوان سرمربی منچسترسیتی از سوی هواداران «هو» شد. خوب یا بد، فوتبال همین است. کسی چه می‌داند؛ شاید زمانی هم یحیی به پرسپولیس برگشت و موفقیت‌هایش را تکرار کرد.